مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم جنون هرکسی دلـداده‌تـر السابـقـون السابـقـون می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم حسین عـاقـلان دانـند، لـکـن اکـثـراً لایـعـقـلون این سرشت ماست؛ از خاکیم، خاک کربلا سرنوشت ماست پس انا الـیه الراجعـون صرف یک دل دادن و عرض ارادت شرط نیست باید امضا کرد این دلنامه را با دست خون پـرچـم او از ازل بـالاسـت؛ بـالا تـا ابـد باد این پرچم بلند و هرچه جز آن سرنگون زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینۀ پیغمبر است و قلب زهـرا جای تو گوش جانم چشم بر راه صدای دیگری ست پای دل سر در هوای ماجرای دیگری ست گرچه خیلی‌ها به ظاهر کربلا هستند لیک باطناً امشب مدینه کـربلای دیگری ست چار تن از پنج تن در گرد یک گهواره‌اند در دل گهواره هم اهل کسای دیگری ست خنده گریه خنده گریه خنده گریه خنده اشک بیت مولا غرق اشک و خنده‌های دیگری ست شیر از انگشت‌های وحی می‌نوشد حسین سبط پیغمبر غذایش هم غذای دیگری ست زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینۀ پیغمبر است و قلب زهـرا جای تو عشق او جاری ست حتی در مرام اهل‌بیت می‌توان فهـمیـد این را از کـلام اهل‌بیت ساغر لب‌های هر معصوم می‌گوید حسین بسکه لبریز است نام او ز جـام اهل‌بیت هم شتابش بیشتر هم اینکه جایش بیشتر کـشتی‌اش هم فـرق دارد با تمام اهل‌بیت در نهایت جمع خواهد گشت با نام حسین سفره‌ای که پهن می‌گردد به نام اهل‌بیت روز و شب بر او درود حق درود اهل‌بیت روز و شب بر او سلام حق سلام اهل‌بیت زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینۀ پیغمبر است و قلب زهـرا جای تو تا که می‌خوانم تو را هر دیده می‌بارد تو را از خدا دیگر چه خواهد هر کسی دارد تو را در روایت هست هر که دوستش دارد خدا در دلش چون داغی از یک لاله می‌کارد تو را عشق را از هر کسی از اهل دل پرسیده‌ام از گریبانش چنان خورشید می‌آرد تو را ما نه؛ فرزند پیـمبـر می‌شود قـربـانی‌ات هستی‌اش را می‌دهد تا که نگه دارد تو را جامـه‌ات را آسـمانی‌ها عـوض کردند تا سخـتی رخـت زمیـنـی‌ها نـیازارد تو را زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینۀ پیغمبر است و قلب زهـرا جای تو اشک می‌ریزیم و با ذکرت عبادت می‌کنیم باز هم از راه دور عرض ارادت می‌کنیم ما همه بیمارهای دوری از شش گوشه‌ایم بین هیأت‌ها ز یکدیگـر عـیادت می‌کـنیم زودتر راحت کن از درد فراقت خلق را ما به این دوری مپنداری که عادت می‌کنیم عـالـم نــوزادی مـا فــرق دارد با هـمـه ما برایت گریه از وقت ولادت می‌کـنیم هر غمی دیدیم، فرمودند فـابک للحسین بعد از آن هرجا غمی دیدیم یادت می‌کنیم زینت دوش نبی! عرش است جای پای تو سینۀ پیغمبر است و قلب زهـرا جای تو |